ขี้เมี่ยง นิวส์

'ฉันเกือบลืมหายใจไปชั่วขณะ ในภาวะตีบตันใจสั่นไหว มีอะไรก็เหมือนไม่มีอะไร ความคิดโลดแล่นไปไกลลิบลับ ขณะอ่านบทกวีบรรทัดที่ห้า ฉันสบตาตัวละครก่อนเผลอหลับ คล้ายหลงยุคในทุกข์ทนฝันหล่ นทับ ในห้องหับอับชื้นคืนมืดมิด ฉันฝันเห็นตัวละครในบทกวี ก่อนที่ความฟุ้งซ่านระรานจิ ต มีความคิดก็เหมือนไม่มีความ คิด ทีละนิดทีละหน่อยค่อยค่อยดั บ แล้วเลือนหายไปในฝันอันมืดบ อด ลืมทุกช็อตพล็อตกวีก็ลี้ลับ เทียวระดมคมความคิดก็ติดหนั บ เทียวสลับวรรคบทก็จดจบ ฉันเกือบลืมหายใจไปชั่วขณะ ในภาวะความคิดเริ่มติดลบ พลิกไปซ้ายไปขวาห้าตลบ ฉันยังพบตัวละครในบทกวี'

สายลมชราที่พัดพาความคิดฝันโบราณของฉันไป ๑. แสงเช้าเก่าแก่ ณ โลกใบเก่า นกกระจิบไม่ร้องเพลง ๒. ความคิดฝันหล่นหายที่ใดสักแห่ง ลมชราพัดฝุ่นควันเริงระบำ ใครบางคนหายใจลำบาก ๓. ฉันอ่านบทกวีของความคิดฝัน ณ ริมทุ่งฝัน ณ โลกใบเก่า ณ ที่ที่เสียงร่ำไห้ของใครคนนั้น ๔. ฉันจะร้องเพลง ที่ที่ใครขีดเขียนไว้ในบทกวี...