อ่านบทกวีด้วยกันสิที่รัก๙
'ฉันเกือบลืมหายใจไปชั่วขณะ
ในภาวะตีบตันใจสั่นไหว
มีอะไรก็เหมือนไม่มีอะไร
ความคิดโลดแล่นไปไกลลิบลับ
ขณะอ่านบทกวีบรรทัดที่ห้า
ฉันสบตาตัวละครก่อนเผลอหลับ
คล้ายหลงยุคในทุกข์ทนฝันหล่นทับ
ในห้องหับอับชื้นคืนมืดมิด
ฉันฝันเห็นตัวละครในบทกวี
ก่อนที่ความฟุ้งซ่านระรานจิต
มีความคิดก็เหมือนไม่มีความคิด
ทีละนิดทีละหน่อยค่อยค่อยดับ
แล้วเลือนหายไปในฝันอันมืดบอด
ลืมทุกช็อตพล็อตกวีก็ลี้ลับ
เทียวระดมคมความคิดก็ติดหนับ
เทียวสลับวรรคบทก็จดจบ
ฉันเกือบลืมหายใจไปชั่วขณะ
ในภาวะความคิดเริ่มติดลบ
พลิกไปซ้ายไปขวาห้าตลบ
ฉันยังพบตัวละครในบทกวี'
ในภาวะตีบตันใจสั่นไหว
มีอะไรก็เหมือนไม่มีอะไร
ความคิดโลดแล่นไปไกลลิบลับ
ขณะอ่านบทกวีบรรทัดที่ห้า
ฉันสบตาตัวละครก่อนเผลอหลับ
คล้ายหลงยุคในทุกข์ทนฝันหล่
ในห้องหับอับชื้นคืนมืดมิด
ฉันฝันเห็นตัวละครในบทกวี
ก่อนที่ความฟุ้งซ่านระรานจิ
มีความคิดก็เหมือนไม่มีความ
ทีละนิดทีละหน่อยค่อยค่อยดั
แล้วเลือนหายไปในฝันอันมืดบ
ลืมทุกช็อตพล็อตกวีก็ลี้ลับ
เทียวระดมคมความคิดก็ติดหนั
เทียวสลับวรรคบทก็จดจบ
ฉันเกือบลืมหายใจไปชั่วขณะ
ในภาวะความคิดเริ่มติดลบ
พลิกไปซ้ายไปขวาห้าตลบ
ฉันยังพบตัวละครในบทกวี'
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น