อ่านบทกวีด้วยกันสิที่รัก ๒

-


ลมหนาว...
เช้าตุลาคม
ฉันคิดถึงบทกวีหน้าที่สามบรรทัดที่เจ็ด

"สนิมจับคมเคียวที่เกี่ยวค้าง
ก้นกระบุงยุ้งฉางก็ว่างเปล่า
ฝูงหนูอิงแอบแนบเนา
กอบโกยข้าวเบาจากในนา"

คันนาหญ้าเปียกชุ่ม
น้ำค้างจับเกาะใบข้าว
รอละลายพร้อมแสงแดดยามสาย
กระยางขาวสี่ตัวยืนนิ่งที่กิ่งก้านต้นกุง
สายตาจับนิ่งที่"ปลาข่อนแจนา"

หญิงสาวในบทกวี
ทุ่งรักนาเรา
เยาว์วัยของความรัก
อดีตหลังอันยาวนาน
เมื่อราวพุทธศตวรรษที่17
"น้องสิไลลืมอ้าย
ส่างมาไลตั้งแต่บ้านเมืองเก่า
นางเอ้ย"
เสียงขับลำ
นุ่มเศร้า...
บางจังหวะลำ
ถ้อยคำแหบหายไปในลำคอ

"ความฮักเฮายาวนานเนิ่น
ตั้งแต่เดิ่นท่งกุลา
อ้ายเคยย่างข่วมไปมา
กล่าวจาพะนางน้อง
ฟังเสียงหัวลมต้อง
ตอนลมหนาวใกล้สิอ่วย
ซูนสองแก้มป่วยล่วย
คืนฟังลำเก่ากี้
เคยมีเจ้าอุ่นกายได้กอดเคียง เดนอ"

ฉันคำนึงถึงอุ่นไอรัก
คืนลงแขกตีข้าว
ลมหนาวตุลาคม
สบตาบอกภาษารัก
คืนค่ำนวลแสงจันทร์งาม

"บรรจงกอดพรอดรักสลักจิต
หนาวสะกิดใจสะท้านกายหวั่นไหว
ก็เพียงพอต่ออุ่นลมหายใจ
เพียงอ้อมกอดรัดรึงไว้ในอุ่นรัก"

ฉันยิ้มอย่างมีความสุข





ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้

-
รูปภาพ
 ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อวดโครงสร้างไว้อย่างอลังการงานช่างโบราณ ที่วัดเล็กๆ ใน อ.เสาไห้ ที่รูปแบบอยู่ในช่วง รัชกาลที่ ๓ ตามประวัติของสร้างวัดนี้มีมาตั้งแต่ ปี พ.ศ.๒๒๑๒ ช่วงอยุธยาปลายๆ ที่ยังพอมีร่องรอยโบราณวัตถุในวัดที่พอให้สืบค้นต่อไปได้ ศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ หอสวดมนต์ไม้สัก ที่อวดโครงสร้างไว้อย่างอลังการงานช่างโบราณเมืองเสาไห้ วิหารหลังเก่า พระประธานในพระอุโบสถ รวมทั้งพิพิธภัณฑ์ของวัด ที่เก็บรวบรวมตู้พระธรรม ที่ยังคงอวดกระบวนลายรดน้ำชัดเจน ..... วัดไผ่ล้อม เสาไห้ สระบุรี สร้างขึ้นเป็นวัดนับตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. ๒๒๑๒ สมัยอยุธยาตอนปลายในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ ๑ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช โปรดให้กรมหมื่นเทพทรรักษ์และพระปราบ นำทัพไปขับไล่พม่าออกจากเมืองเชียงแสน พ.ศ. ๒๓๔๗ พม่าพ่ายแพ้ถอยร่นกลับไป ก็ให้เผาเมืองเชียงแสน แล้วรวบรวมผู้คนชาวเชียงแสนได้จำนวนหนึ่งอพยพลงมาแต่ในระหว่างบางส่วนต่างก็กระจัดกระจายกันปักหลักอยู่ตามระยะทางที่ผ่านมาคือ เวียงจันทร์ เชียงใหม่ ลำปาง น่าน ส่วนพวกที่มาถึง ได้โปรดให้ตั้งบ้านเรือนที่เมืองสระบุรี เมืองเสาไห้ (ในสมัยนั้นเมืองสระบุรีเป็นพ...
อ่านเพิ่มเติม

ตำนาน และประวัติความเป็นมา ของอำเภอเถิน จังหวัดลำปาง

-
รูปภาพ
ตำนาน และประวัติความเป็นมา ของอำเภอเถิน จังหวัดลำปาง   อ.เถิน ตั้งอยู่ในบริเวณแอ่งเถิน-แม่พริก เป็นที่ราบแคบๆ แนวเหนือใต้ อยู่ระหว่างทิวเขาดอยขุนตานด้านทิศตะวันตก กับทิวเขาขุนแม่มอกด้านทิศตะวันออก มีทิวเขาผีปันน้ำกลางกั้นระหว่างกลาง ทำให้มีที่ราบ 2 ส่วน คือ ที่ราบด้านตะวันตก เป็นที่ตั้งของ ต.แม่ถอด ต.ล้อมแรด ต.เถินบุรี ต.นาโป่ง ต.แม่ปะ ต.แม่วะ ในเขต อ.เถิน ต.แม่พริก ต.แม่ปุ ต.ผาปัง ต.พระบาทวังตวง ในเขต อ.แม่พริก และที่ราบด้านตะวันออก เป็นที่ตั้งของ ต.แม่มอก และต.เวียงมอก ในเขต อ.เถิน เนื่องจากที่ราบด้านตะวันตก มีแม่น้ำวังและน้ำแม่พริกไหลผ่าน มีพื้นที่ราบกว้างขวาง ทำให้เป็นที่ตั้ง ศูนย์กลางการปกครองของเมืองเถิน และมีการตั้งถิ่นฐานของผู้คนหนาแน่น มากกว่าที่ราบขนาดเล็กด้านตะวันออก ซึ่งมีน้ำแม่มอกไหลผ่าน เนื่องจากที่ราบ ในเขตอุตรดิตถ์และสุโขทัย ติดต่อกับแอ่งเถิน-แม่พริก แอ่งเถิน-แม่พริก จึงกลายเป็นเทือกเขาสูง ทางตอนใต้สุดของล้านนา หรือภาคเหนือตอนบน ที่มาบรรจบกับที่ราบภาคกลางตอนบน หรือภาคเหนือตอนล่าง ในเขต จ.สุโขทัย ด้วยภูมิศาสตร์ดังกล่าว เมื่อพัฒนาขึ้นเป็นเมือง เมืองเถินจึงกลายเป...
อ่านเพิ่มเติม

[คติธรรม] คมธรรมของหลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ

-
รูปภาพ
อันตัวกูนี่เปรียบเช่นถังขยะที่วางไว้ ณ ที่โล่งแจ้ง ถังขยะไม่มีความรู้สึกหนาว ร้อน หิวกระหาย ทุกข์ทรมานใดๆ ใครจะด่า ใครจะชอบ ใครจะรัก ใครจะสรรเสริญ ใครจะนินทา ใครจะกราบไหว่บูชา ใครจะทุบตี ถ่มน้ำลายน้ำมูก น้ำคูถต่างๆ ลงใส่ถังขยะ ถังขยะจะไม่รู้สึกดีใจหรือเสียใจ แต่ขอให้พิจารณาตัวของตัวเองว่า เราได้ทำดีหรือชั่ว ตามที่เขาว่าแล้วหรือยัง วางตัวให้อยู่ในอุเบกขาธรรม เท่านี่ ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ละวาง คนว่ากูดีก็มี คนว่ากูไม่ดีก็มี แต่ว่าอย่าไปหลง เขาว่าดีก็ช่างเขา เขาว่าชั่วก็ช่างเขา ดีหรือชั่ว มันอยู่ที่ตัวของตัวเรา คนยกย่องสรรเสริญเยินยอก็มี แต่ว่าเราอย่าไปดีใจ เขาว่าชั่วก็อย่าไปเสียใจ ดีหรือชั่วตัวกูรู้ดี ใครจะมายกย่องสรรเสริญเยินยอ ว่ากูดีอย่างนั้นก็ดีอย่างนี่ ก็ช่างเขา “จะดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวกู ไม่ใช่อยู่ที่คนอื่นว่ากูดีหรือชั่ว” หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ
อ่านเพิ่มเติม