อ่านบทกวีด้วยกันสิที่รัก ๑
'หลงทางหลงลู่ฤดูฝน
กี่ฝันกี่ทนหม่นหมอง
แม้ทุ่งข้าวเหลืองเรืองรอง
ก่อนแสงตะวันส่องสุดท้าย
พริ้วไหวสายลมเพลงเศร้า
ความเหงาราวโกรธโหดร้าย
ตั้งโจทย์โดดเดี่ยวเดียวดาย
ขณะรอทักทายรัติกาล
แทรกซ้อนซอนแซมซึมเศร้า
รอเคียวคันเก่าเมื่อเช้าผ่าน
รอพรุ่งรุ่งฝันอันยาวนาน
ประวัติศาสตร์ความเกียจคร้านยังคุกคาม'
มือยังฉมัง ใจนิ่งยิ่งคำคมระบัด
ตอบลบงามๆ ครับ รออ่านๆ
คิดฮออดผู้สาวเน๊าะ
ตอบลบ