อ่านบทกวีด้วยกันสิที่รัก ๑



'หลงทางหลงลู่ฤดูฝน
กี่ฝันกี่ทนหม่นหมอง
แม้ทุ่งข้าวเหลืองเรืองรอง
ก่อนแสงตะวันส่องสุดท้าย

พริ้วไหวสายลมเพลงเศร้า
ความเหงาราวโกรธโหดร้าย
ตั้งโจทย์โดดเดี่ยวเดียวดาย
ขณะรอทักทายรัติกาล

แทรกซ้อนซอนแซมซึมเศร้า
รอเคียวคันเก่าเมื่อเช้าผ่าน
รอพรุ่งรุ่งฝันอันยาวนาน
ประวัติศาสตร์ความเกียจคร้านยังคุกคาม'



ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้

ตำนาน และประวัติความเป็นมา ของอำเภอเถิน จังหวัดลำปาง

[คติธรรม] คมธรรมของหลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ