[บทกวี] ใครบอกเธอให้เพ้อฝันถึงวันพรุ่ง



"ใครบอกเธอให้เพ้อฝันถึงวันพรุ่ง
นั่นโค้งรุ้งเหนือทุ่งนาเธอว่าไหม
เหมือนล้าโรยโหยหาด้วยอาลัย
เธอยังฝันจะพบใครในพรุ่งนี้

เก็บซากรักหักพังฝังไว้เถอะ
คราบเลอะเทอะเขรอะขระขยะขยี้
เศษซากฝันบิบิ่นไร้ชิ้นดี
ผ่านเดือนปีคงคลี่คลายละลายลา

อาจดอกฝันบานเบ่งในดงดับ
แล้วเลือนลับอับจนไปพ้นหน้า
ไม่มีแล้วแผ่วเพลงละเลงมา
คราบน้ำตาเปื้อนแก้มใครแต้มเติม

ฉันเคยเพ้อละเมอฝันถึงวันพรุ่ง
นับริ้วรุ้งเหนือทุ่งนามาแต่เริ่ม
แต่ความฝันที่ฉันมีย่ำที่เดิม
ที่สร้างเสริมก็เริ่มร้างหาทางลา

เมื่อร่วงซบกลบดินฝังฉันหวังวาด
จารึกรอยประวัติศาตร์ปรารถนา
วันนี้วันพรุ่งนี้กี่น้ำตา
หวังว่าพบเธอซบหน้าลงบ่านี้"

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ดินแดนล้านนา เมืองเชียงใหม่

บอกใจไว้รอเจ็บ แท้งก่อนเกิด หลังพับเก็บความคิดฝันเข้าแฟ้มไปแล้ว

(ชาติพันธุ์) ลาวทรงดํา ไทยทรงดํา ลาวโซ่ง ไทยโซ่ง