ความเศร้าที่รัก
พื้นที่ความอ้างว้าง
ระยะห่างระหว่างลมหายใจ
ระลอกคลื่นความคิดถึง
สั่นประสาน
ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ
ความอ่อนไหว
ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา
แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ
กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน
ร่องรอยบอบช้ำของหัวใจ
ยากเกินจะเยียวยา...
ดวงตาความเศร้า
ร้อนผ่าวขณะน้ำตาเอ่อคลอ
เซื่องซึมราวคนป่วย
บางครั้งเพ้อราวคนบ้า
บ่อยครั้งร่ำร้องบทเพลงสันติภาพ
เหมือนอยู่ในโลกมืด กะลาครอบ
แคบ,เงียบเศร้า
ทุรนทุรายคล้ายจะสิ้นลม
หายใจฝืดขัด
พร่าเลือนนัยน์ตา
หมอกควันหยดน้ำตา
สักคน...
ช่วยต่อเวลาให้นาฬิกาใจของฉันที
ขณะฉันนั่งอ่านถ้อยความคิดถึง
ตัวอักษรบรรจงเต็มบรรทัด
ที่ใช้ใจเขียน
ถ้อยความเหงาเศร้า
บางประโยควรรค
เหมือนฟูมฟาย
บางถ้อยความมีรอยลบ
คล้ายหยดน้ำ เปื่อยยุ่ยเป็นจุด
เพียงเพราะความรู้สึกที่อยากบอกกล่าว
ผ่านตัวอักษรของบทบันทึกประจำวัน
"มีรัก
คิดถึง
ห่วงหาตราตรึง
หนึ่งในดวงใจ"
โอ้...ความเศร้าที่รัก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น