อุทยานน้ำตา ๕
ว่างเปล่า...
ราวป่าช้า
แว่วเสียงสวดมนตร์
จากฟากฝั่งลำน้ำชี
กังวาน ไพเราะ
ดั่งเสียงสวดมนตร์
ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ณ เมืองเวสาลี
ขึ้น15ค่ำ วันเข้าพรรษา...
ชายหนุ่มสะบัดศีรษะ
ขับไล่ความคิดที่ตามหลอน
แว่วเสียงเพลง
ฝนฮวยดอกจาน...
ไอฝนสัมผัสใบหน้า
หนาวเศร้า
กุหลาบที่ถูกพับเก็บในสมุดบันทึก
เหลือเพียงเศษซาก
8พฤศจิกายน2535
ฐิติมา...
หญิงสาวอันเป็นที่รัก
มอบให้เนื่องในวันเกิด
พร้อมจดหมายรัก
สลักข้อความหวานซึ้ง
ชายหนุ่มร้อนผ่าวบนใบหน้า
น้ำตามากกว่าหนึ่งหยด
หล่นสัมผัสมือ
เขาเริ่มสวดมนตร์วิงวอน
ขอพรจากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พรุ่งนี้...
"อย่าให้มีน้ำตาอีกเลย"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น