อุทยานน้ำตา ๕

ว่างเปล่า...

ราวป่าช้า

แว่วเสียงสวดมนตร์

จากฟากฝั่งลำน้ำชี

กังวาน ไพเราะ

ดั่งเสียงสวดมนตร์

ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ณ เมืองเวสาลี

ขึ้น15ค่ำ วันเข้าพรรษา...

ชายหนุ่มสะบัดศีรษะ

ขับไล่ความคิดที่ตามหลอน

แว่วเสียงเพลง

ฝนฮวยดอกจาน...

ไอฝนสัมผัสใบหน้า

หนาวเศร้า

กุหลาบที่ถูกพับเก็บในสมุดบันทึก

เหลือเพียงเศษซาก

8พฤศจิกายน2535

ฐิติมา...

หญิงสาวอันเป็นที่รัก

มอบให้เนื่องในวันเกิด

พร้อมจดหมายรัก

สลักข้อความหวานซึ้ง

ชายหนุ่มร้อนผ่าวบนใบหน้า

น้ำตามากกว่าหนึ่งหยด

หล่นสัมผัสมือ

เขาเริ่มสวดมนตร์วิงวอน

ขอพรจากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พรุ่งนี้...

"อย่าให้มีน้ำตาอีกเลย"