อุทยานน้ำตา ๔

บ่อยครั้ง...
ชายหนุ่มเฝ้าเพ้อรำพัน
อดีตหญิงสาวอันเป็นที่รัก
"เคยจับเคียว
เกี่ยวคู่กัน
น้องลืมวัน
เคยสุขสันต์เริงร่า"

บุญออกพรรษา
ปี2534
ริมฝั่งน้ำชี
ลูบไล้เรือนผม
โต้ลมหนาว

พลบค่ำริมฝั่งน้ำ
เรืออีโปง
นาฟากชี
ข้ามฝั่งกลับบ้าน

ชายหนุ่มปล่อยน้ำตาไหล
ขณะนั่งใต้ร่มจิก
แว่วเสียงเพลง
มาจากที่ใดสักแห่ง
"ตะแบกบานแล้วร่วง
สีม่วงที่พี่ชื่นชม
หรีดหริ่งระงม
พี่ปล่อยน้องให้ตรมคนเดียว"

ชายหนุ่มเปล่งเสียงร้องไห้
ไม่อายแม้กระทั่งเขียดจะนา
ที่กำลังจ้องมองเขา
ด้วยแววตาสมเพช...