อุทยานน้ำตา ๔

บ่อยครั้ง...
ชายหนุ่มเฝ้าเพ้อรำพัน
อดีตหญิงสาวอันเป็นที่รัก
"เคยจับเคียว
เกี่ยวคู่กัน
น้องลืมวัน
เคยสุขสันต์เริงร่า"

บุญออกพรรษา
ปี2534
ริมฝั่งน้ำชี
ลูบไล้เรือนผม
โต้ลมหนาว

พลบค่ำริมฝั่งน้ำ
เรืออีโปง
นาฟากชี
ข้ามฝั่งกลับบ้าน

ชายหนุ่มปล่อยน้ำตาไหล
ขณะนั่งใต้ร่มจิก
แว่วเสียงเพลง
มาจากที่ใดสักแห่ง
"ตะแบกบานแล้วร่วง
สีม่วงที่พี่ชื่นชม
หรีดหริ่งระงม
พี่ปล่อยน้องให้ตรมคนเดียว"

ชายหนุ่มเปล่งเสียงร้องไห้
ไม่อายแม้กระทั่งเขียดจะนา
ที่กำลังจ้องมองเขา
ด้วยแววตาสมเพช...

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้

ตำนาน และประวัติความเป็นมา ของอำเภอเถิน จังหวัดลำปาง

[คติธรรม] คมธรรมของหลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ