[บทกวี] กึ่งกลาง


ความเหงา...
อยู่กึ่งกลางระหว่างฉันกับเธอ
ที่สรรพนามด้วยคำว่า
คิดถึง

 

ความคิดถึง
จางหายไปในใจของเธอ
เหลือเพียงการเพ้อรำพัน
ในใจฉัน

 

เนิ่นนาน
นับวันจะเหนื่อยล้า
แต่ยังคงมีรอยยิ้มสิเน่หา
ให้หยดน้ำตาจดจำ...

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ดินแดนล้านนา เมืองเชียงใหม่

บอกใจไว้รอเจ็บ แท้งก่อนเกิด หลังพับเก็บความคิดฝันเข้าแฟ้มไปแล้ว

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้