[บทกวี] เช้า...หนาว ที่รัก


เช้า...หนาว

เงานัยน์ตา

อ้างว้าง

กวาดต้อนความว่างเปล่า

ในหลุบหลืบสันติภาพ

แห่งอารยธรรมป่วยไข้

แหวกว่ายในม่านน้ำตา

แม้แต่การคิดถึงเธอ

แม้แต่ลมหายใจ

ที่รัก...




ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ดินแดนล้านนา เมืองเชียงใหม่

บอกใจไว้รอเจ็บ แท้งก่อนเกิด หลังพับเก็บความคิดฝันเข้าแฟ้มไปแล้ว

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้