[บทกวี] ในเงียบงันและหวั่นไหว

 "ในเงียบงันและหวั่นไหว"

ในเงียบงันและหวั่นไหว

ดั่งเสียงลมหายใจใครคนนั้น

ขันแข่งกับลมฝนมีนาคม

แผ่วเสียงเขียดจะนา ผสานทำนองเพลงท้องนา

แห่งเช้าเริ่มต้น ฤดูร้อนที่แล้งร้าย

ไม่มีเสียงจักจั่นลั่นร้องจากชายป่า

เพียงเสียงรถไถนากล่อมทุ่ง

ไม่มีหมู่นกร่ายรำเหนือเวิ้งฟ้า

ยามสายที่ไร้แดด

อึมครึม หม่นมัว

ควันที่ไม่ใช่ควันจากเปลวไฟ

ฟ้อนส่ายไปตามจังหวะของลม

ฉันขีดเขียนบางท่อนเพลง

ทบแทกทุกถ้อยทรงจำ

ฮึมฮำทำนองเหมือนภิกษุบริกรรมคาถา

แข่งกับเสียงฝนทบสังกะสี

“ว่าโอ่เด้น้องสาว

แม่นมีผู้บ่าว ทางใดแล้วเด

อ้ายคนจรโซเซ

มาพ้อผู้งาม พออยากนำเมือเฮือน”

ฉันจะเขียนความรักในบทเพลง