[ข่าวลุงพล] ใครอยู่กับคุณ ในวันที่คุณไม่มีใคร

 

มันไม่สำคัญว่า ตอนที่คุณยืนได้ ใครอยู่กับคุณ ที่สำคัญคือตอนคุณยังล้มลุกคลุกคลาน ใครยังอยู่กับคุณ

 

            หากคุณสร้างความหมายที่งดงาม ไว้กับใจคน อย่าได้กังวลว่าคุณจะไม่เหลือใคร ในวันที่ลำบากแต่ถ้าคุณลำบากแล้ว กลับไม่เหลือใคร แปลว่าคุณได้ทำเรื่องแย่ๆ ไว้มากมาย อย่ามาบอกว่าคนเหล่านั้นเป็นคนเห็นแก่ตัวและคุณมันดี คนอัปรีย์มักพูดให้ตัวเองดูดี เพราะไม่เคยรับรู้ว่าตัวนั้นชั่วอย่างไร เลวบริสุทธิ์นั้นมีจริง

วันนี้ ผมมีนิทานเรื่องหนึ่งมาเล่าให้ฟัง แพะตัวหนึ่ง เจอหมาป่า หมาป่าจะกินแพะ แพะจึงสู้ แพะใช้เขาสู้กับหมาป่า แต่แรงสู้ไม่ได้ ก็เลยต้องตะโกนขอให้เพื่อนๆ เข้ามาช่วย วัวได้ยิน ชายมองมา เห็นเป็นหมาป่า ก็วิ่งหนีไป ม้าหันมามอง เห็นเป็นหมาป่าก็วิ่งหนีไปอีกทาง ลาเห็นเป็นหมาป่า ก็ค่อยๆ เดินหนีไปอย่างเงียบๆ แบบไม่ให้ใครรู้ หมูผ่านมา เห็นเป็นหมาป่า ก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว กระต่ายได้ยินเสียงแพะ ตื่นตูมตกใจ วิ่งหนีแซงเพื่อนๆ ไปทุกตัว

หมาได้ยิน หันมาดู แล้วก็รีบวิ่งเข้ามา เพื่อจะสู้กับหมาป่า เมื่อหมาป่าเห็นมีหมาเข้ามาช่วย จึงวิ่งหนีไป แพะรอดตาย กลับมาถึงบ้าน เพื่อนๆ ก็มากันทุกตัว เมื่อแพะเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง

วัวบอกว่า “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้เขาของข้า แทงทะลุท้องมัน”

ม้าบอกว่า “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้เกือกของข้า กระทืบมัน”

ลาบอกว่า “ทำไมไม่บอก ข้าจะร้องเสียงดังๆ ให้หมาป่าตกใจตาย”

หมูบอกว่า “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้ปากของข้า พุ่งชนให้มันตกเขาไป”

กระต่ายบอกว่า “ทำไมไม่บอก ข้าวิ่งเร็ว ข้าจะไปส่งข่าวของความช่วยเหลือ”

ในการพูดคุยกันอย่างเมามันนี้ มีอยู่ตัวเดียวที่ไม่ได้พูดอะไร ก็คือ “หมา” มิตรภาพที่แท้จริง ไม่ใช่ดูที่คำพูดที่แสนหวาน แต่เป็นมือที่ยื่นเข้ามา ให้ความช่วยเหลือตอนที่เพื่อนคับขัน พวกที่อยู่ล้อมหน้าล้อมหลังคุณ พูดจาทำให้คุณรู้สึกดี อาจจะไม่ใช่เพื่อนแท้ของคุณ แต่กับใครบางคน ที่ดูเหมือนห่างไกล แต่ใส่ใจคุณตลอดเวลา ตอนคุณมีความสุขไม่ไปสมทบ แต่ตอนคุณต้องการช่วยเหลือ จะทำเพื่อคุณอย่างเงียบๆ และเป็นห่วงใส่ใจคุณ นั่นเป็นเพื่อนแท้ของคุณ

คุณจะประคองตัวเองขึ้นมาอย่างไร แล้วคุณจะเริ่มทำอะไรเป็นอันดับแรก ในวันที่คุณล้ม แล้วถ้าคุณตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า แม้แต่ที่นอนก็ยังไม่มี คุณจะสู้กับชีวิตที่เหลือได้อย่างไร สิ่งที่คุณจะได้เรียนรู้ ในวันที่คุณสูญเสียทุกสิ่ง ในวันที่คุณล้ม น้ำใจ หากไม่วัดไม่รู้ตื้นลึก คนไม่คบกัน คงไม่รู้นิสัย

ในวันที่สุญเสียทุกสิ่ง สามารถพิสูจน์ และรับรู้นิสัยคนได้ คบกันระยะสั้น ให้ดูอารมณ์คนกันยาวนาน ให้ศึกษานิสัยใจคอ คบกันตลอดชีวิต เลือกคบคนมีคุณธรรม ในวันที่คุณล้ม และสิ่งที่แน่นอนที่สุดคือ การเสแสร้งไม่มีวันแลกความจริงใจได้ บางครั้งดูคนผิดไปไม่ใช่เพราะว่าตาบอด แต่เพราะเราอาจใจดีเกินไป บางทีช่วยคนผิด ไม่ใช่เพราะว่าโง่

แต่เพราะมีน้ำใจมากเกินไป บางทีลองล้มลงบ้างก็ดี จะได้รู้ว่าใครเคียงข้างเรา ผู้ชายเปรียบเหมือนสุนัขจิ้งจอก หากเลือกถูกจะปกป้องคุณ หากเลือกผิดจะทำร้ายคุณ ก็เหมือนกับเหตุการณ์ ณ ปัจจุบันนี้ ใครหละ ที่เป็นแกนนำ คอยสั่งการวางแผนรุมทำร้ายลุงพล ไม่เว้นในแต่ละวัน ผูกใจเจ็บ ฝังใจแค้น หวังให้ตายกันไปข้าง

ผู้หญิง เปรียบเหมือนงู หากเลือกถูก จะคลอเคลียคุณ หากเลือกผิด จะพ่นพิษใส่คุณ เฉกเช่นใครบางคน ที่เดินจากลุงพลไป และผูกใจอาฆาตแค้น ทำทุกวิถีทาง เพื่อหวังทำลายล้าง ให้ลุงพล หรือแม้แต่ครอบครัวของลุงพล ให้มลายล้าง วาบหายไปจากบ้านกกกอก จิตใจเขาคิดเช่นนั้นแน่นอน ผมเชื่อในมุมมองของผม เพราะจากเหตุการณ์หลายๆ อย่าง เขาทำตัวเป็นแกนนำเลยก็ว่าได้ ทำตัวเหมือนผู้มีอิทธิพล ซ่องสุมกำลัง ขายความเป็นเพื่อน ให้แหล่งพักพิงอาศัย บีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสาร ในวันที่ไม่มีอะไร แต่หล่อนทำให้มันมีอะไรขึ้นมา กล่าวหาเหล่ายูทูปเบอร์ต่างถิ่น เพื่อหวังขจัดให้พ้นจากเส้นทาง แต่กับสื่ออื่นๆ ที่มาจากแดนใด คุณให้ความสนิทชิดเชื้อ โลมเลียไม่เว้นในแต่ละวัน

เพื่อนฝูงเปรียบเหมือนถนนหนทาง หากเลือกถูก จะนำพาสู่ทางสะดวก หากเลือกผิด จะพาคุณหลงทาง คนเสแสร้ง เดินไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หายไปจากสายตาคุณ คนจริงใจ เดินไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็เดินเข้าไปในใจคุณ ในวันที่คุณสูญเสีย ทุกๆ อย่าง คุณจะได้เห็นทุกๆ สิ่ง และนิสัยของทุกๆ คน วันที่เราไม่เหลืออะไร คือวันที่เราจะได้เห็นอะไร คนที่ยังมีครบ แทบจะไม่รู้สึกอะไรกับประโยคนี้ แต่คนที่เคยก้าวผ่าน คำว่าชีวิตนี้จากเคยมี เคยได้ เคยเป็น แล้ววันหนึ่งแทบไม่เหลืออะไรสักอย่าง โดดเดี่ยว สิ้นหวัง เหลียวหาใครสักคนไม่มี เป็นความรู้สึกแย่ ที่ยากจะบรรยายมันออกมาได้หมด สิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ใช้สิทธิ์พิเศษแลกมา แต่ทุกๆ คนมีสิทธิ์ที่จะได้เท่าเทียมกัน คุณจะรู้ได้ทันที่ว่า ใครคบคุณเพื่อผลประโยชน์ ใครคบคุณ เพื่อหวังผลอะไรบางอย่าง ใครอยู่เคียงข้าง ยามคุณลำบาก ใครจากไป ยามที่คุณหมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง ในวันที่คุณล้ม

และนี่คือเหตุผลว่า ทำไมเรื่องบางเรื่อง เราต้องพยายามต่อสู้ด้วยตัวของเราเอง ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองให้ได้และ รักตัวเองให้มากพอ แม้วันหนึ่งไม่มีใครรัก เรายังเหลือตัวเราที่ยังรักตัวเอง เพราะไม่ว่าชีวิต จะเจอเรื่องราวที่ก้าวผ่านยากที่สุด สุดท้ายก็มีแค่ตัวเราที่ต้องผ่านไปให้ได้ แล้วเมื่อผ่านไปได้ คุณจะรู้ว่า คนที่ยังอยู่ สำคัญมากกว่าคนที่หายไปแน่นอน

แล้วเมื่อคนที่หายไป อยากเดินกลับมาอีกครั้ง เขาจะทำให้เรารู้ว่า ชีวิตเรา ไม่จำเป็นต้องมีเขาเหล่านั้นก็ได้ คุณจะตาสว่าง ในวันที่คุณล้มลง อย่างน้อย ที่ผ่านมาตั้งแต่เกิดถึงตอนนี้ ชีวิตก็ได้กำไรมาตลอดอยู่แล้ว คงค่อยๆ คิด ทบทวนเหตุและผล แล้วลงมือทำ แค่ไม่อยู่เฉยๆ ชีวิตก็ไม่จนมุม ชีวิตก็ไม่ถอยหลังแล้ว สิ่งสำคัญคือ โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ ให้ได้เรียนรู้ในวันที่คุณล้มลง ได้ตาสว่างและเข้าใจอะไรมากขึ้น จริงไหมครับลุงพล