บอกใจไว้รอเจ็บ แท้งก่อนเกิด หลังพับเก็บความคิดฝันเข้าแฟ้มไปแล้ว

ปี 2552   

 ขณะที่ "เขามาในฐานะอะไร" กำลังทำหน้าที่ของมันอย่างเคร่งครัด พี่โตก็โทรมาเป็นการด่วน อยากได้หมอลำให้คู่แฝดโอเอ  

    "เขียนหมอลำให้คู่แฝดหน่อย พี่กำลังเตรียมงานให้พวกเขา"

    พี่บอก อีกทั้งยังย้ำมาว่า "สุดท้ายแค่อ้ายฮัก" ทำไกด์ลายให้นักร้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว หากมีผ่านที่ประชุมอีกซักกลอนสองกลอนก็น่าจะดี นั่นคือความรู้สึกนึกคิดของผมขณะนั้น 

    ผมตั้งธงไปที่ลำทำนองกาฬสินธุ์ หลายคนเคยถามผมว่า ไม่เห็นเขียนลายอื่น อันที่จริง ผมเขียนได้ทุกสังวาสลำ แต่ถ้ามองในแง่ของธุรกิจ หรือสังคมทุนนิยม หมอลำทำนองกาฬสินธุ์ จุดขาย จุดเด่น มันมีมากกว่าหมอลำสังวาสอื่น 

    "บอกใจไว้รอเจ็บ" เป็นชื่อที่ผมได้มาทีหลัง ผมลงมือเขียนหมอลำกลอนนี้ โดยพุ่งเป้าไปที่คู่แฝดโอเอโดยเฉพาะ ยอมรับตามตรง หมอลำกลอนนี้ที่เขียนครั้งแรก เป็นการเขียนในแบบอารมณ์พาไป หลังจากที่เขียนเสร็จ จึงมาติดปัญหาที่ว่า หมอลำกลอนนี้จะใช้ชื่อว่าอะไร

    ครั้งแรก ผมใช้ชื่อว่า "เตรียมใจไว้รอเจ็บ" ทำต้นฉบับ ร้องไกด์ (น่าจะเป็นกลอนแรก ที่ร้องไกด์แล้วบันทึกลงแผ่น CD) เตรียมที่จะส่งงาน แต่เหมือนยังไม่ประทับใจในชื่อเพลง จึงมาคิดหาชื่อใหม่ แต่เมื่อคิดแล้วคิดอีก คิดยังไง ก็ยังเป็นชื่อนี้ เลยตัดสินใจส่งให้พี่โตทันที

    หนึ่งเดือนผ่านไป หลังจากส่งงาน และไม่ได้โทรถามตามงานเหมือนเพลงก่อนๆ พี่โตโทรมาบอกว่า งานเข้าที่ประชุมแล้ว ผ่านฉลุย โดยที่ผมไม่รู้ว่า กลอนที่ผ่านในที่ประชุม ไม่ใช่ "เตรียมใจไว้รอเจ็บ" พอมารู้ทีหลังว่าหมอลำกลอนนี้ถูกปัดตก ก็ให้งงว่า แล้วกลอนไหนมันติดในอลัมบั้มวะ

    

    หลังจากที่ได้ฟังมาสเตอร์ ที่เสนอที่ประชุมไม่ผ่าน ก็ออกอาการงอแง แต่ยังพอมีข่าวดีอยู่บ้าง ที่เพลง"เจ้าจบอ้ายเจ็บ"ติดห้อยไปในอลัมบั้ม ส่วนหมอลำกลอนนี้ก็เก็บเข้าแฟ้ม

    "สงสัยชื่อเพลง กับเรื่องราวไม่ผ่าน" คิดเองเงียบๆ โดยที่ไม่ต้องการคำตอบใดๆ

    หลายปีผ่าน ก็ยังคงทำงานด้วยความขยันขันแข็ง เดือนละกลอน (ฮาเบาๆ) อาจจะด้วยความขี้เกียจเป็นทุนเดิม เช้าวันหนึ่ง (ผมไม่มั่นใจว่า ปี 2556 หรือ 2557) พี่โตโทรมาบอกว่า เขียนหมอลำให้เอ๋ พจนาหน่อย ตอนนั้นพี่เอ๋ มีซิงเกิ้ลกับอาร์สยามแล้ว 1 ซิงเกิ้ล

    "เอาที่เรามั่นใจว่า เอ๋ลำแล้วดังเลยนะ" พี่โตบอกผ่านสาย พร้อมเสียงหัวเราะ

    ตายแล้ว สิเขียนไปแนวใดน้อบาดนี่ โจทย์และงานที่ค่อนข้างหนักหนาพอสมควร พยายามฟังหมอลำเก่าๆ ของพี่เอ๋ พยายามหาเรื่องราวที่จะนำมาเขียน เหมือนจนปัญญา ตัดสินใจโทรขอคำปรึกษาจากพี่โต 

    "มีเรื่องอะไร ก็ลองเขียนมาก่อน"

    นั่นหละครับ คือคำตอบ วันนั้นทั้งวัน นั่งเปิดเพลงในไฟล์คอม ฟังไปเรื่อย จนเพลงมันวนมาถึง "เตรียมใจไว้รอเจ็บ" ของคู่แฝด ซึ่งเป็นงานกลอนลำที่ถูกปัดตกจากที่ประชุม 

    "ได้การ" ผมเผลอร้องออกมา ราวกับว่ามีแผนร้ายเกิดขึ้นในใจ 

    ค้นหาต้นฉบับหมอลำกลอนนี้ในไฟล์คอม นั่งอ่านทวนต้นฉบับ อ่านแล้วอ่านอีก

    "สิเกิดกะบาดนี้หละ" ผมคิดในใจเงียบๆ

    ตัดสินใจรื้อเนื้อร้องใหม่ คงความเป็นต้นฉบับไว้ค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว บิดเนื้อทำนองที่เป็นท่อนเพลง ออกจากเนื้อเก่า เขียนจบ ร้องเล่นๆ 

    "ม่วนตั๊วหละ" พูดปลอบใจตัวเอง 

    "ชื่อเพลงต้องเปลี่ยนใหม่" นั่นคือโจทย์ที่ต้องหาคำตอบ แต่ชื่อมันก็โอเคนะ คิดเข้าข้างตัวเอง อ่านเนื้อร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความคิดผุดวาบในใจ

    "บอกใจไว้รอเจ็บ" ลงตัวที่ชื่อนี้ แย้มยิ้มในใจ โทรหาพี่โต พร้อมทั้งบอกชื่อเพลงให้ฟัง

    "ส่งมาเลย"

    

ตัดสินใจให้อาจารย์จินดา อ่อนคำหล้า ทำไกด์ลายให้ ร้องไกด์เอง เกือบตาย

 เพลง : บอกใจไว้รอเจ็บ

ศิลปิน : เอ๋ พจนา อาร์สยาม

คำร้อง/ทำนอง ประเสริฐ ยอดสง่า

เรียบเรียง สมศักดิ์ พิลารัตน์

(เกริ่น) อยากกลับไปหาเขา น้องบ่ต้องเว้าคำลา อย่าเอาน้ำตา มาตั๋วอ้ายอีกต่อไป หากเจ้านั้น เลือกเขา กะบ่ต้องมาสนใจ ปล่อยบักอ้าย ให้เป็นชายเจ้าน้ำตา

1.อุตส่าห์บอกใจ ว่ามื้อได๋ที่เจ้าอำลา หนึ่งหยดน้ำตา จะไม่ยอมให้ใครเห็น เพราะคำว่ารัก จากใจไม่เคยว่างเว้น เจ้าคือคนรักดีเด่น ที่ใจมั่นหมายมานาน

2.แต่พอถึงวันที่เจ้านั้นต้องการจะไป จั๊กเป็นแนวได๋ หัวใจเริ่มออกอาการ ปากบอกว่าไหว แต่หัวใจอ้ายเจ็บเกินกลั้น

เมื่อเห็นท่าทีเจ้านั้น ต้องการกลับไปหาเขา

(ลำ) เหมิดคำเว้า คำเว้า บัดตอนที่เขามาขอเริ่มต้นใหม่ เหมิดคำเว้า บัดตอนที่เขามาขอเริ่มต้นใหม่ ท่าทีใจของเจ้ากะพร้อม กลับไปซ้อนซูยาม

3.บ่ต้องเอ่ยคำว่าอำลากับทางอ้ายดอก ยื่นใบลาออก จากตำแหน่งคนฮักทางใจ ไปโลดเด้อหล่า บ่ต้องทำท่าห่วงหาอาลัย ทุกเจ็บที่ใจ อ้ายขอรับเพียงลำพัง 

4.บอกอีกครั้ง น้องบ่ต้องมาสนใจ ถึงคนจั่งอ้ายสิเป็นจั่งได๋กะซาง อุตส่าห์ตั้งใจว่าสิบ่ให้น้ำตาไหลหลั่ง ด้วยความตั้งใจสิขออวยชัยให้เจ้าเด้อนาง แต่พอฮักพัง อ้ายบ่เห็นทางเฮ็ดใจ

(ลำ) เจ็บจนได้ จนได้ เคยบอกหัวใจว่าเตรียมไว้รับแน เจ็บจนได้ เคยบอกหัวใจว่าเตรียมไว้รับแน รักแน้ บัดยามเจอ จังจังคักแท้ เขาไปแล้วห่วงหา

5.เมี้ยนน้ำตา เอาไว้ ก็ยังหลั่งไหลคือเก่า โอ้ใจเฮา เป็นหยังจังรับบ่ไหว เจ็บเทื่อนี้เกินทน ทั้งที่บอกกับหัวใจ ว่าอย่าได้ฮ้องไห้ย่อนไผอีกเลย

(ลำ) ใจเอ๋ยคือเป็นไปแท้ ใจเอ๋ยคือเป็นไปแท้ เขาบ่แคร์บัดน้ำตาไหลหลั่ง ก่อนฮักพัง คือจังเคยเว้าไว้ ฮ้องไห้แม่นบ่มี บอกใจอย่างดีว่าถ้าในที่สุด รักสะดุดสิขอหยุดใจไว้ แต่ทางหัวใจ บ่จำจ้อย