[เว้าผญา] ท่งนาดอน...ร้อนแล้ง
"ท่งนาดอนตอนเช้า
เสียงลมหนาวโตนโพ้นตึง
หัวใจอ้ายเฝ้ารำพึง
คิดถึงเจ้าผู้สาวส่า
ตั้งแต่เจ้าหนีป๋า
ดอนท่งนากะเหี่ยวแห้ง
พอปานแล้งแปดสองหน
เป็นกังวลห่วงนำเจ้า
ย่านถืกเขาพาไปแซ่ว
บาดตะได้ม่วนแอว
แล้วกะคงสิลืมอ้าย
ผู้พาเจ้าเลาะแต่นา
เขาพากินแต่พิซซ่า
แจ่วน้ำปลาย่านนางเบื่อ
บาดบ่เหลืออีหยังแล้ว
ย่านเขาถิ่มบ่เบิ่งแงง
บาดยามใจของเขาแล้ง
ให้ฟ้าวอ่วยคืนกลับ
อ้ายคนนี้ยังรอรับซับน้ำตาอยู่เด้อน้อง
หลายปูปลาอยู่ในคลอง
หนองน้ำอ้ายสิหาสู่
ถึงบ่แซ่บคือพิซซ่า
ได้กินแล้วสิติดใจ...นางเอ้ย"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น