แต่สุดท้ายได้แค่ฝันเท่านั้นเอง
'เธออาจลืมเรื่องเล่าเช้าหมาดฝน
ลืมความฝันกันยายนใครคนนั้น
ลืมเรื่องราวที่เล่าเรื่องอยู่เนืองนันท์
ลืมโทษทัณฑ์ที่ทับทบทุกข์ทวี
ในโลกหลืบสืบทราบภาพอารยะ
ล้วนตรรกะแข็งขืนฝืนเต็มที่
ภาพบางภาพทราบว่าคุณค่ามี
อาจเดือนปีที่ทรงจำมิเสื่อมคลาย
เธออาจลืมเรื่องเล่าเช้ากันยา
อาจลืมว่าค่าของคนทำหล่นหาย
เพียงเพราะเธอเชื่อมั่นฝันมากมาย
แต่สุดท้ายได้แค่ฝันเท่านั้นเอง...'

ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น