[บทกวี] เสียงร่ำร้องของคนโซ


ฟังสิ...
เสียงร่ำร้องของคนโซ
จากชายป่าอารยธรรม
เศร้าสร้อยปนเสียงสะอื้น
แม้แต่เจ้านกสันติภาพ
ยังเงี่ยหูฟัง
เหมือนเขาเพรียกหา
เมืองเกิดเก่าแก่
ขณะที่เขา
จ่อมจมอยู่ในโซเซียล
ร้างไร้ความจริงทุกสิ่งอย่าง
"ฉันอยากมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง"
เขาใฝ่ฝันเช่นนั้น...

ประเสริฐ ยอดสง่า

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้

ตำนาน และประวัติความเป็นมา ของอำเภอเถิน จังหวัดลำปาง

[คติธรรม] คมธรรมของหลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ