ฉันไม่มีเวลาให้น้ำตาอีกต่อไป...


 
ฉันไม่มีเวลาให้น้ำตาอีกต่อไป

เพราะฉันตัดญาติขาดมิตรกับน้ำตาตั้งแต่วินาทีนี้

ขณะที่ฉันเฝ้ามองพระอาทิตย์ตกดิน


ไกลออกไป...

ภาพเลือนลางของเทือกเขาภูพาน

ฉันคิดถึงใครบางคน

ก่อนเกิดอุทกภัยในดวงตา เศร้า

เสียงลมเหงาร้องเพลง


ฉันคิดถึงภาพวันที่เธอร้องไห้

เจ็บ...

ฉันเกือบสิ้นลมหายใจ

สะเทือน...


โพล้เพล้

แว่วเสียงจิ้งหรีด

ฉันพยายามหยุดความคิดถึง

สะอื้น...

ฉันไม่มีเวลาให้น้ำตาอีกต่อไป



ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้

ตำนาน และประวัติความเป็นมา ของอำเภอเถิน จังหวัดลำปาง

[คติธรรม] คมธรรมของหลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ