ฤดูร้อนที่หนาวเช้า


 ลมเช้า
หวีดหวิว
เหมือนกำลังร้องเพลง
เคล้าคลอเสียงจั๊กจั่น
เหมือนเสียงแคน
ผสมผสานกันเป็นท่วงทำนอง...

กลิ่นไหม้ซังข้าว
ลอยมาจากที่ใดสักแห่ง
ฉันกำลังเขียนหมอลำสักหนึ่งกลอน
ยังร้างไร้สังวาส

"โอย เจ้าผู้พั่วดอกซ้อน
แม่นนอนเกยกับชายใด
ลืมแล้วไปนอคำ
บ่าวพี่ชายหัวใจฮ้าง
หรือว่านางลืมจ้อย
ฮอยความหลังครั้งเก่า
เคยกอดหอมแก้มเจ้า
ลมหนาวต้อง
มื้อฟังลำ เดนาง"

กรุ่นหอมกลิ่นแก้มนาง
เจือจางมากับสายลมหนาว
ฉันรู้สึกสดชื่นอย่างแปลกประหลาด...

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ดินแดนล้านนา เมืองเชียงใหม่

บอกใจไว้รอเจ็บ แท้งก่อนเกิด หลังพับเก็บความคิดฝันเข้าแฟ้มไปแล้ว

ศาลาการเปรียญไม้ทรงโบราณ ที่อำเภอเสาไห้