ขี้เมี่ยง นิวส์

ตำนานนิทานพื้นบ้าน เรื่อง นายแรง กาลครั้งหนึ่ง ในเมืองพัทลุง  มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาช้านาน แต่ยังไม่มีลูก ทั้งสอง พยายามบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพื่อให้มีลูก แต่ทำอย่างไร ก็ไม่สามารถมีลูกได้ จึงพากันไปหาท่านสมภารที่วัด ท่านสมภารจึงแนะนำ ให้ไปหยิบก้อนกรวด ที่ริมบ่อน้ำมาก้อนหนึ่ง ให้นำไปห่อผ้าขาวไว้ใต้หมอน แล้วตั้งจิตอธิษฐานขอลูก ไม่ช้า ภรรยาก็ตั้งครรภ์ กินอาหารได้มากผิดปกติ ยิ่งท้องแก่ ยิ่งต้องเพิ่มอาหารมากขึ้น เมื่อคลอด ทารกเป็นผู้ชาย ชาวบ้านแตกตื่นกันมาดู เพราะทารกโตเกือบเท่าเด็ก 1 ขวบ กินนมแม่อยู่ตลอดเวลา เด็กคนนี้โตวันโตคืน กินอาหารจุ น้ำนมของแม่ไม่พอเลี้ยง ต้องต้มข้าวให้กินมื้อละ 1 กระทะ กินกล้วยครั้งละ 10 หวี  ในที่สุดพ่อแม่ต้องยากจนลง จึงคิดที่จะฆ่าลูกชาย เพราะไม่สามารถจะเลี้ยงต่อไปได้ เช้าวันหนึ่ง พ่อจึงชวนลูกชายไปตัดฟืนในป่า พ่อลงมือโค่นต้นยางขนาดใหญ่ พอต้นยางใกล้จะล้มก็เรียกลูกให้เข้ามารับ จึงถูกต้นยางล้มทับจมลงไปในดิน พ่อคิดว่าลูกคงตายแล้วจึงกลับบ้าน ตกตอนเย็นลูกชายกลับแบกต้นยาง กลับมาวางไว้ที่หน้าบ้าน  ชาวบ้านแตกตื่นกันมาดู ต่างเรียกชื่อเด็กชาย...

 เขาอกทะลุ  “ภูเขาอกทะลุ” หรืออีกชื่อ ที่ชาวบ้านเรียกกันสั้นๆ ว่า “เขาอกลุ” ภูเขาอกทะลุ ตั้งอยู่ในบริเวณใจกลางเมืองพัทลุง ครอบคลุมพื้นที่ 3 ตำบล คือ ตำบลปรางค์หมู่ ตำบลคูหาสวรรค์ และตำบลพญาขัน ชาวพัทลุง เปรียบภูเขาอกทะลุ เปรียบประดุจเสาหลัก และตราประจำจังหวัดพัทลุง นอกจากนี้ ภูเขาออกทะลุแห่งนี้ ยังปรากฏอยู่ในคำขวัญ ของจังหวัดพัทลุงอีกด้วย “เมืองหนังโนร์รา อู่นาข้าว พราวน้ำตก แหล่งนกน้ำ ทะเลสาปงาม เขาอกทะลุ น้ำพุร้อน” เขาอกทะลุ เป็นภูเขาหินปูน วางตัวอยู่ในแนวเหนือ-ใต้ ยอดเขา สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ ๒๔๕ เมตร ยาวประมาณ  ๒ กิโลเมตร ส่วนกว้างที่สุดประมาณ ๑ กิโลเมตร บนภูเขา อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้นานาชนิด พื้นที่เชิงเขา มีประชาชนอยู่อาศัย และใช้เป็นพื้นที่เกษตรกรรม ด้านทิศตะวันตกและทิศเหนือ มีลำคลองไหลผ่าน เรียกว่า คลองโรงตรวน ไหลไปทางทิศตะวันออก ผ่านบ้านม่วง บ้านควนสมา ไปรวมกับคลองอื่นๆ ที่บ้านห้วยควน เรียกว่า คลองลำปำ ไหลออกทะเลสาบสงขลา ที่บ้านลำปำ อำเภอเมืองพัทลุง  ด้านใต้ของภูเขา มีคลองตำนาน ไหลผ่านเขาอกทะลุ  บ้านทุ่งไหม้ บ้านควนมะพร้าว บ้านควนแร่ ไปรวมกับ...

 ตำนานเขาหินกลิ้ง เรื่องเล่าเมืองทวารวดีแถบ ไพศาลี - ท่าตะโก จ.นครสวรรค์  ตำนานเขาหินกลิ้ง เป็นเรื่งราวที่คนสมัยก่อนแต่งขึ้น เพื่ออธิบายโบราณสถานต่างๆ ในแถบนี้ ก่อนมีการขุดค้นทางโบราณคดี เมื่อหลายร้อยปีกว่ามาแล้ว ในละแวกแถบนี้มีเมืองอยู่ 3 เมืองคือ 1.เมืองจำคานคร หรือจอมปราสาท คือเมืองโบราณดอนคา มีเจ้าชายปราสาททองเป็นเจ้าเมือง 2.เมืองประคำ หรือปัญจคีรี คือเขาช้างฟุบ เขาท่าลอบ มีเจ้าชายจิตเกษมเป็นเจ้าเมือง 3.เมืองไพศาลี คือเมืองเก่าเวสาลี มีท้าวไพศาล เป็นเจ้าเมือง มีมเหสีชื่อนางสร้อยจำปา และมีพระราชธิดาพระองค์หนึ่ง ชื่อ สร้อยลัดดา  เจ้าชายปราสาททอง แห่งเมืองจำคานคร และเจ้าชายจิตเกษม แห่งเมืองประคำ มีความประสงค์ที่จะได้นางสร้อยลัดดา มาเป็นพระชายา ทั้งคู่ จึงไปสู่ขอพระนางสร้อยลัดดาต่อท้าวไพศาล ท้าวไพศาลตัดสินใจไม่ได้ ว่าจะยกพระราชธิดาให้กับใครดี เนื่องจากทั้งสองเมือง เป็นเพื่อนสนิทกัน จึงออกอุบายให้ทั้งสองเมือง แข่งขันขุดอ่างเก็บน้ำ โดยใช้ทหารจำนวนข้างละหนึ่งพันคน ถ้าเมืองไหนขุดได้ชนะ ก็จะยกลูกสาวให้กับเจ้าเมืองนั้น ถึงวันนัดหมาย ทหารเมืองจำคานคร ได้ไปขุดอ่างน้ำแต่เช้า เพื่อ...

มีครอบครัวหนึ่งฐานะยากจน ประกอบด้วยแม่และลูกสาวคนหนึ่ง ชื่อ “นางกะเดิบโดง” พ่อของนางกะเดิบโดง ได้ตายจากไปนานแล้ว ฐานะของครอบครัวนี้ ยากจนข้นแค้น แต่ก็มีความซื่อสัตย์ ไม่คิดคดโกงใคร ตั้งใจในการประกอบสัมมาอาชีพ แต่ชาวบ้านก็รังเกียจ ด้วยความยากจนของครอบครัวนาง วันหนึ่ง 'แม่' ของนางกะเดิบโดง ไปขุดหน่อไม้ในป่า และทําเสียมหลุดจากด้าม ไปติดอยู่ในกอไผ่ นางพยายามดึงยังไง ก็ดึงออกไม่ได้สักที จนตะวันบ่ายคล้อยใกล้ค่ำ ก็หมดปัญญา นางจึงพูดบนบานว่า "ถ้าใครสามารถเอาเสียมของนาง ออกมาจากกอไผ่ได้ นางจะยกลูกสาวคนเดียวให้" นางพูดยังไม่ทันขาดคํา ก็มีเสียงหนึ่งถามว่า “พูดจริงใช่ไหม?” นางก็ตอบว่า "ใช่" ทันใดนั้น ก็ปรากฏมี 'งู' ตัวใหญ่ตัวหนึ่ง เลื้อยออกมา และเอาเสียมออกจากกอไผ่มาให้ แม่นางกะเดิบโดงตกใจมาก ที่เห็นงูใหญ่ขนาดเท่าต้นมะพร้าว แต่ก็ไม่รู้จะทําอย่างไร เพราะได้ลั่นวาจาออกไปแล้วจึงถือเอาความสัตย์ ฝ่ายงู ถามแม่นางกะเดิบโดงว่า "เราจะไปบ้านนางได้อย่างไร" นางก็บอกให้ไปตามเปลือกหน่อไม้ ที่นางจะแกะทิ้งไว้เป็นระยะๆ ตามรายทางจนถึงบ้านของนาง เมื่อกลับนางถึงบ้านแล้ว น...

  เพียงแค่ว่า... สัมผัสชื่นเช้า ทักทายลมหนาว หยอกเย้าหมอกหม่น ละทิ้งกังวลใดใด ปล่อยใจให้ล่องลอย ปล่อยความคิดเป็นอิสระ ขณะคิดถึงใครบางคน ดื่มด่ำความคิดถึงจนสำลัก เขินอายจนบิดม้วน มองไปทิศทางใด ก็มีแต่ใบหน้าของคนที่คิดถึง โอ้...โลกสีชมพู ความรัก...กำลังหมุนรอบหัวใจ

  หนาวเช้า หวิวลมหยอกหมอก...ดอกหญ้า เพลงรักลมหนาว แผ่ว...เศร้า นกกระจิบร้องเพลง ขันแข่งลมหนาว ถนนโบราณ,หมอกคลุม รอทักทายแดดสาย ฉันฟังเสียงหัวใจร้องเพลง ฉันไม่เคยยิ้มให้ตัวเอง,นานแล้ว ฉันขังตัวเอง,นานแล้ว ฉันทนในมืดบอด,นานแล้ว วันนี้... พรุ่งนี้... วันต่อๆ ไป ฉันจะให้หัวใจ...เป็นอิสระ

 ไม่หรอก...น้ำตา ไม่หรอก...ไม่ฟูมฟาย ไม่หรอก...ความปวดร้าว ไม่หรอก...ความคิดไม่ดี ณ วันนี้ ชีวิต...เดินทางมาไกล ฟ้า...ยังเป็นสีฟ้า ฝัน...ยังคงยึดมั่นในความฝัน ลมหายใจ ยังอุ่นไออยู่เสมอ หน้าที่ต้องดูแล ลมหายใจที่ยังไร้เดียงสา แม้บางครั้ง...จะมีน้ำตา ไม่หรอก...ฉันไม่ฟูมฟาย